Deze maand ontmoeten we Katrien De Koster, coördinatrice van de antenne van GAMS in Vlaanderen. Individuele begeleiding, ontwikkeling en verdeling van tools, uitwisselingen met de Peulgemeenschap in Vélingara via videobrieven, groepsactiviteiten of het opvolgen van signalementen… Katrien vertelt meer over de lopende projecten.

Wie is Katrien De Koster?
Katrien studeerde sociale wetenschappen en genderstudies. Ze werkt sinds een groot jaar voor GAMS België. Ze coördineert de activiteiten in Vlaanderen en werkt in Brussel en Antwerpen, waar het kantoor van de antenne van Vlaanderen zich bevindt. “Ik doe individuele gesprekken met zowel mannen als vrouwen. Elke laatste vrijdag van de maand organiseer ik ook groepsactiviteiten in Antwerpen. Daar spreken we over veel verschillende onderwerpen. We volgen ook signalementen op. In Vlaanderen krijgen we steeds meer signalementen…”

De antenne in Vlaanderen organiseert ook vormingen rond VGV. Dit gebeurt ongeveer één keer per maand. Er worden ook sensibiliseringstools ontwikkeld. Zo werkt het team momenteel aan een pedagogische tool voor jongeren die gebruikt zal worden bij activiteiten in scholen, jeugdbewegingen, alfabetiseringscursussen, enz. Voor Katrien is dit ook een manier om leerkrachten te sensibiliseren omtrent VGV, opdat zij zouden leren om risicosituaties bij hun leerlingen beter te herkennen.

Werkt u ook samen met Fedasil, doet u bijvoorbeeld activiteiten in opvangcentra?
“Ja, vorig jaar hebben we een heel leuk project uitgewerkt. We hebben preventieaffiches gemaakt met en voor het doelpubliek. Het was de bedoeling uit te zoeken hoe we met symbolen konden werken en hoe we een duidelijke taal konden hanteren voor mensen die pas in België zijn aangekomen. Dat was zeer leuk en momenteel delen we de affiches uit, samen met de deelne(e)m(st)ers. De mensen nemen de affiches mee naar scholen, afspraken bij de arts of gewoon in hun dagelijkse omgeving. Ook wij, de medewerk(st)ers van GAMS, delen de posters uit wanneer we naar opvangcentra gaan, wanneer we vormingen geven, enzovoort.”

Wat gaan jullie dit jaar doen?
“Dit jaar zetten we een eerder individueel project op. We willen de deelne(e)m(st)ers de kans geven om hun persoonlijk verhaal, hun leven in het land van herkomst, hun reizen, hun vluchtverhalen, … op een visuele manier te vertellen.”

Eén van de laatste grote projecten dat de antenne in Vlaanderen heeft opgezet, is een uitwisseling via videobrieven tussen de Peulgemeenschap van Antwerpen en van Vélingara, in Senegal. In februari 2015 werd een debat rond vrouwenbesnijdenis georganiseerd in het kantoor van GAMS in Antwerpen. Een vijftiental personen deed hieraan mee, zowel mannen als vrouwen. Het debat werd gefilmd en later gingen een aantal medewerk(st)ers van GAMS naar Vélingara om de video daar te tonen. Het doel van dit project is de uitwisseling, de dialoog tussen het Noorden en het Zuiden te stimuleren. Dit project werd opgezet in samenwerking met het Afrikaans Platform.

“Bij het begin van het debat waren de mannen een beetje zenuwachtig. Ze wisten niet hoe ze moesten reageren. Vrouwenbesnijdenis is echt taboe, zeker in gemengde groepen. Na een tijdje kwam het debat wel goed op gang met mijn collega, die de groep echt goed begeleidde. De vrouwen hebben persoonlijke getuigenissen afgelegd. Ik vind dat de mensen, tijdens het debat, echt over persoonlijke zaken gesproken hebben, over zaken die je niet zomaar vertelt. Het is een delicaat onderwerp, de mensen zijn een beetje beschaamd.”

Waarom Senegal, waarom de Peulgemeenschap?
“We hebben een speciale band met Senegal omdat onze voorzitster en enkele collega’s van daar afkomstig zijn. De regio Vélingara kent een zeer hoge prevalentie VGV. Bovendien wonen in Antwerpen veel mensen van de Peulgemeenschap.”

Voor het vervolg van dit project zal een korte film, van zo’n 15 à 20 minuten, gemonteerd worden. De vzw zal deze film gebruiken tijdens vormingen en activiteiten.

De Gezamenlijke Strategie VGV verzamelt verschillende actoren die werken rond VGV. Denkt u dat het nuttig zou zijn om op Vlaams niveau samen te werken rond dit onderwerp?
“Absoluut. Tegenwoordig krijgen we steeds meer aanvragen en signalementen vanuit Vlaanderen. In deze context wordt de nood aan communicatie en samenwerking steeds duidelijker voelbaar. Er is zeker nood aan overleg tussen de verschillende actoren die in contact komen met een publiek waarbij een risico op VGV bestaat. We zouden ook gemeenschappelijke tools moeten blijven ontwikkelen, zoals de preventiekit
[beschikbaar in het Frans en in het Nederlands] en we zouden een gemeenschappelijk systeem moeten opstarten om signalementen op te volgen…”