In de meeste gemeenschappen waar VGV een gewoonte is, zijn het de vrouwen die de praktijk uitvoeren. Zij werden ondertussen gesensibiliseerd, zij beginnen te begrijpen dat het niet goed is en willen de praktijk achter zich laten. Maar de prille moed die in hen is ontstaan, de zin om over het onderwerp te praten, kan misschien afgeremd worden als mannen niet over het onderwerp praten. Als mannen daarentegen meegaan in hun strijd en zeggen dat het genoeg is, dat ze dit niet meer willen… Dan zullen ze aangemoedigd worden. Als ze weten dat er mensen zijn die begrijpen dat vrouwen inderdaad lijden, kan dit hen hoop geven. Dat denk ik wel.

“(…) in most communities in which FGM is practiced, women do it, and now they are aware of the harmful consequences. They begin to understand that it is wrong and wish to abandon it. But the fact that men don’t speak about it, can restrain their newly-developed courage to talk about the practice. But if some men stand up and join the movement to say “enough, we don’t want it!” It can motivate them, it can give them hope to know that some people understand that yes, there is a suffering, and it prevents one to blossom. I do think so, yes.”