Deze maand ontmoeten we Katrien De Koster, coördinatrice van de antenne van GAMS in Vlaanderen. Individuele begeleiding, ontwikkeling en verdeling van tools, uitwisselingen met de Peulgemeenschap in Vélingara via videobrieven, groepsactiviteiten of het opvolgen van signalementen… Katrien vertelt meer over…
AWSA-Be (Arab Women’s Solidarity Association Belgium) is een vereniging die zich inzet voor vrouwen afkomstig uit de Arabische wereld. De vzw werd opgericht in 2006 en is een groep mannen en vrouwen van Arabische, Belgische of andere origine. De GS-VGV…
In de meeste gemeenschappen waar VGV een gewoonte is, zijn het de vrouwen die de praktijk uitvoeren. Zij werden ondertussen gesensibiliseerd, zij beginnen te begrijpen dat het niet goed is en willen de praktijk achter zich laten. Maar de prille moed die in hen is ontstaan, de zin om over het onderwerp te praten, kan misschien afgeremd worden als mannen niet over het onderwerp praten. Als mannen daarentegen meegaan in hun strijd en zeggen dat het genoeg is, dat ze dit niet meer willen… Dan zullen ze aangemoedigd worden. Als ze weten dat er mensen zijn die begrijpen dat vrouwen inderdaad lijden, kan dit hen hoop geven. Dat denk ik wel.
Mijn naam is Yalikathou Sylla. Ik word bijna 23 jaar en woon nu al meer dan 4 jaar in België. Een toevallige ontmoeting met GAMS… In het begin wist ik niet goed of ik echt wel geëngageerd was in de…
Ik begon ook steeds meer met hen te praten. Eén van de gynaecologen van Free Clinic zei dat, als we niet opletten, het mogelijk is dat we niet zouden merken dat een vrouw besneden is. Bij een geïnfibuleerde vrouw zie je het hoe dan ook, maar… bij besneden vrouwen is het mogelijk dat we de besnijdenis niet opmerken. Als we een gynaecologisch onderzoek uitvoeren, kijken we namelijk niet automatisch of de vrouw wel een clitoris heeft. En als wij er niet over spreken met de vrouw, zal zij er ook niet over spreken!
Mijn naam is Xusseen, mijn familienaam is Maxamed. Ik werk voor SIREAS, voor de dienst SID’AIDS. Deze dienst houdt zich bezig met de problematiek HIV/AIDS en andere seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA). Daarnaast ben ik, in samenwerking met GAMS België, ook…
De filosofie achter CeMAViE is gebaseerd op multidisciplinaire begeleiding, een actueel thema in de geneeskunde. Tegenwoordig worden erg veel pathologieën op een transversale manier behandeld, dus door meerdere specialisten tegelijkertijd. Hiermee willen we verhinderen dat een patiënte maandenlang naar verschillende artsen moet gaan. Als er een verband is tussen de verschillende problemen van de patiënte, proberen we ervoor te zorgen dat de artsen op eenzelfde plaats consulteren. We hebben dus liever dat de artsen zich verplaatsen en dat de patiënte op dezelfde plaats blijft. Daarom heb ik ervoor gekozen om in de perineologiekliniek te gaan werken, die werd opgebouwd voor een dergelijke multidisciplinaire begeleiding.
In Guinee heb ik veel zaken geleerd die mij ook tijdens het werk in België helpen. De kennis die ik opdeed over de problematiek en over het land helpen me bij het contact met de mensen bij GAMS. Omgekeerd leerde ik ook veel zaken bij GAMS die belangrijk zijn voor het werk in Guinee. Zo heb ik bijvoorbeeld de tools van GAMS meegenomen toen ik afgelopen zomer terugkeerde naar Guinee. ik heb ze gegeven aan onze collega’s en de comités in de dorpen, en zij hebben de tools erg geapprecieerd.
Ik ben heel blij dat ik, als man, geëngageerd ben in de strijd tegen VGV. Ik was ook heel blij toen ik zag hoeveel mannen er deelnamen aan de vorming. Ik dacht dat ik de enige was… maar ik heb gemerkt dat er nog veel anderen geëngageerd zijn. Dit heeft me nog meer moed gegeven, want ik heb veel mannen en jongeren leren kennen. Hoe meer tijd ik met hen doorbracht, hoe duidelijker het voor mij werd dat er velen geëngageerd zijn in de strijd. Dus voor mij is het opnieuw belangrijk om vooruit te gaan. Mannen die niet op de hoogte zijn, mannen die denken dat ze niets te maken hebben met VGV, ik zal hen uitleggen dat ze er wel mee te maken hebben. Wij zijn de huisvaders, wij zijn de vaders van de jonge meisjes en we zijn de echtgenoten van de vrouwen. Als zij lijden, lijden wij automatisch ook. Zeker als we van hen houden.
Onze aanpak is erg lokaal: we spelen op gedragsverandering, maar met respect voor de cultuur. (…) Wij gaan eerst het woord vragen, we kijken wat er gebeurd, we oordelen niet en we sensibiliseren nog niet. We vertrekken en nemen later contact op met de personen die deelnamen aan de gesprekken en die tegen VGV zijn. We contacteren hen en we werken samen met hen. (…) Er zijn lokale initiatieven ontstaan die wij ons niet konden voorstellen! Zo gingen de contactpersonen in de dorpen van huis naar huis om persoonlijke gesprekken te voeren. In Gbéléma heeft het dorpshoofd beslist dat er vanaf nu, als een meisje besneden werd, een straf op zal staan: de schuldige moet een koe als boete betalen. Deze dingen raken je echt, en ik denk dat dit de kracht van de sensibilisering is geweest.